Czy terapie TENS mogą zastąpić farmakologię w przeciwdziałaniu i leczeniu dolegliwości bólowych i bóli przewlekłych

Terapia TENS jest jednym z wielu sposobów leczenia bólu i może stanowić skuteczną alternatywę dla farmakoterapii w niektórych przypadkach. Terapia TENS nie może oczywiście całkowicie zastąpić farmakologię w przeciwdziałaniu i leczeniu dolegliwości bólowych i bóli przewlekłych.

Farmakoterapia nadal jest stosowana jako jedna z podstawowych metod leczenia bólu, a leki przeciwbólowe są często niezbędne do złagodzenia bólu w przypadkach, gdy inne metody są nieskuteczne. W zależności od rodzaju bólu, farmakoterapia może obejmować różne rodzaje leków, takie jak niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), opioidy, antydepresanty, antykonwulsanty i wiele innych. Niestety terapie farmakologiczne nie są pozbawione skutków ubocznych, zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu.

Terapia TENS działa poprzez stosowanie impulsów elektrycznych, które stymulują receptory nerwowe w skórze i zmniejszają w ten sposób odczuwanie bólu poprzez zamknięcie bramki bólowej. Wiele badań wykazało, że terapia TENS jest skuteczna w leczeniu bólu, w tym bólu pleców, bólu neuropatycznego i innych. Skuteczność terapii TENS może być uzależniona od rodzaju bólu, a także indywidualnych cech pacjenta.

Efekty terapii są możliwe często przy łączeniu różnych rodzajów prądu TENS lub łączeniu TENS na przykład z prądami interferencyjnymi lub mikroprądami. Często skuteczność terapii jest uzależniona od prawidłowej diagnozy klinicysty i doboru sekwencji prądów w leczeniu w danym okresie czasu. Tego typu terapie mogą być skuteczne na przykład w rwie kulszowej, bólach zwyrodnieniowych i innych przewlekłych bólach typu ortopedycznego czy neurologicznego.

Podsumowując, terapia TENS może stanowić skuteczną alternatywę dla farmakoterapii w niektórych przypadkach leczenia bólu, ale nie może całkowicie zastąpić farmakologii w przeciwdziałaniu i leczeniu dolegliwości bólowych i bóli przewlekłych. Decyzja o stosowaniu terapii TENS lub farmakoterapii powinna być podejmowana przez lekarza na podstawie indywidualnych potrzeb i stanu zdrowia pacjenta.